تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
مجموعه تئاتر لبخند
تماشاخانه ملک
عمارت هما
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
تالار مولوی
تماشاخانه هیلاج
خانه هنر دیوار
تماشاخانه طهران
بلک باکس ایران مال
خانه نمایش داSB > com/org | (HTTPS) localhost : 01:25:12
خانم سوسن پرور قبل شروع نمایش صحبتی انجام میدن که دو جمله ش شامل: "موبایلها رو سایلنت کنید" و "خودتون رو برای خندیدن رها کنید" ... دیدن ادامه ››
بود که در ادامه بهشون ارجاع میدم.
نمایش با موسیقی شاد پر از صدای خنده و کل زدن شروع میشه که بهت نوید میده قراره یک نمایش همراه با خنده رو تجربه کنی.
خنده هایی که بعد از اینکه نمایش جلو میره، دردناک میشن....
بازیها فوق العاده روان و دیالوگها عالی نوشته شدن....قشنگ احساس میکنی که تو هم در یکی از آرایشگاههای زنانه تهران نشستی و شاهد مکالمه چند خانم هستین....
زنهایی که دردهاشون رو پشت خنده ها مخفی کردن و تو کم کم باهاشون آشنا میشی...دردهایی که صدها بار دیدی و شنیدی...
تنها انتقادی که میشه به این نمایش داشت، شکست خورده بودن همه زنهای این نمایش بود....حتی زنی که به ظاهر زندگی خوبی داشت رو بعد از مدتی متوجه میشیم از درون نابود شده....اگرچه خیانتها، طلاقها بسیار بسیار زیاد شده، ولی بالاخره زندگیهای موفقی هم وجود دارن....بد نبود اگه یک زندگی موفق هم بین این همه درد نشون داده میشد.
از نکته های آزار دهنده حین نمایش، صدای زنگ موبایلها بود که همونطور که بالا گفتم خانم پرور در موردش توضیح داده بودند ولی انگار دوستان با طرز سایلنت کردن موبایل آشنایی نداشتن و نکته دیگه که بسیارررررررررر آزار دهنده بود این بود که بعضی از تماشاگر دیگه زیادی خودشون رو برای خندیدن رها کرده بودند!!! یعنی تو صحنه های مونولوگ بازیگران که عموما پر از درد و ناراحتی و اشک بود یا صحنه هایی که جدی و دردناک بود (مثه صحنه های فریاد و صحبتهای جدی آقای تعمیرکار یا صحنه ای که با واقعیت درونی منشی آرایشگاه آشنا میشی) ، قاه قاه می خندیدند و تو دوست داشتی برگردی و با همه وجودت بگی : زهرررر مار!!!..... واقعا به بازیگران این نمایش تبریک میگم که با وجود زنگ موبایلها و قهقه های بی مورد تمرکز خودشون رو از دست ندادند و بازی رو بی نقص و با حفظ حسشون ادامه دادند.
نمایش با موسیقی شاد پر از صدای خنده و کل زدن شروع میشه که بهت نوید میده قراره یک نمایش همراه با خنده رو تجربه کنی.
خنده هایی که بعد از اینکه نمایش جلو میره، دردناک میشن....
بازیها فوق العاده روان و دیالوگها عالی نوشته شدن....قشنگ احساس میکنی که تو هم در یکی از آرایشگاههای زنانه تهران نشستی و شاهد مکالمه چند خانم هستین....
زنهایی که دردهاشون رو پشت خنده ها مخفی کردن و تو کم کم باهاشون آشنا میشی...دردهایی که صدها بار دیدی و شنیدی...
تنها انتقادی که میشه به این نمایش داشت، شکست خورده بودن همه زنهای این نمایش بود....حتی زنی که به ظاهر زندگی خوبی داشت رو بعد از مدتی متوجه میشیم از درون نابود شده....اگرچه خیانتها، طلاقها بسیار بسیار زیاد شده، ولی بالاخره زندگیهای موفقی هم وجود دارن....بد نبود اگه یک زندگی موفق هم بین این همه درد نشون داده میشد.
از نکته های آزار دهنده حین نمایش، صدای زنگ موبایلها بود که همونطور که بالا گفتم خانم پرور در موردش توضیح داده بودند ولی انگار دوستان با طرز سایلنت کردن موبایل آشنایی نداشتن و نکته دیگه که بسیارررررررررر آزار دهنده بود این بود که بعضی از تماشاگر دیگه زیادی خودشون رو برای خندیدن رها کرده بودند!!! یعنی تو صحنه های مونولوگ بازیگران که عموما پر از درد و ناراحتی و اشک بود یا صحنه هایی که جدی و دردناک بود (مثه صحنه های فریاد و صحبتهای جدی آقای تعمیرکار یا صحنه ای که با واقعیت درونی منشی آرایشگاه آشنا میشی) ، قاه قاه می خندیدند و تو دوست داشتی برگردی و با همه وجودت بگی : زهرررر مار!!!..... واقعا به بازیگران این نمایش تبریک میگم که با وجود زنگ موبایلها و قهقه های بی مورد تمرکز خودشون رو از دست ندادند و بازی رو بی نقص و با حفظ حسشون ادامه دادند.
نیلوفر ثانی، امیرمسعود فدائی، مریم زارعی، پیمان لسان، رضا بولو، مریم، آیدا طاهرزاده، تارا و محمد لهاک این را
خواندند
الهه الف، فرناز، وحید عمرانی، اعظم م، مهدیه، بیژن قهرمانی و مریم رودبارانی این را دوست دارند
الهه الف، فرناز، وحید عمرانی، اعظم م، مهدیه، بیژن قهرمانی و مریم رودبارانی این را دوست دارند
مریم (maryamgoli14)
تیوال این کاربر
پروفایل
دنبال
از ۱۶ بهمن ۱۳۹۲
مشکل هرروزه همه نمایشهاست ! تماشاچیان بی علاقه و پیرو مد روز...
۲۹ آذر ۱۳۹۶
دوست‌دارم
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۶۰۵,۰۰۰ نفر
+۲۹,۱۰۰ برنامه
+۹,۲۷۷,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۸,۲۵۷ برگه
۹,۷۷۵ آلبوم
۵,۶۱۶ پادکست
