یکشنبه بیست و یکم مهر این نمایش رو دیدم و با اینکه از داستان و روایت این تئاتر چیزی سر در نمی آوردم، از تماشای آن پشیمان نیستم. بازی فوق العاده ی گروه (که برخلاف تصورم هوتن شکیبا سهم کمی در آن داشت و بازیگران بدون وابستگی به او عالی ظاهر شدند)، طراحی لباس (به ویژه انتخاب دقیق رنگ لباس هر بازیگر) ، کارگردانی و طراحی حرکات، آوازخواندن های بسیار هماهنگ بازیگران به زبان های مختلف از ویژگی های منحصر به فرد این نمایش بود که جذاب ترینش برای من حالات بدنی بازیگرها بود که سمت و سوی عقیدتی هر بازیگر و موافقت یا مخالفتش با سایر بازیگرها رو مشخص میکرد و تماشاگر رو با روشی هوشمندانه (فیگور و رنگ لباس) در جریان دقیق درونیات تک تک بازیگران قرار میداد.
موقع خروج از سالن زمزمه ها حاکی از عدم رضایت تماشاگران و خستگی آنها از نمایش و حضور اندک هوتن شکیبا بود ولی برای من اینقدر بازی ها و کاگردانی جذاب و جدید بود که راضی از تماشاخانه خارج شدم...
(حس میکنم دلیل اینکه این نمایش به رغم کیفیت بالا امتیاز کمی گرفته، استفاده از بازیگری مشهور و جاذب عموم مردم، در تئاتری با مخاطب خاص و غیر عامه.)