دو بار این نمایشو دیدم تا بفهمم چرا سروان شایگان،با اینکه بعد از بازپرسی از کمالی حقیقت ماجرا رو میفهمه ولی بلافاصله و خیلی سریع برای صادقی (منشی) گزارش نهایی رو بلند بلند اعلام میکنه تا اون بی گناهی کمالی رو در پرونده ثبت کنه
علتش تو نگاهیه که در آخرین لحظه به تمثال اعلیحضرت میکنه.انگار تصویر بهش میگه:قرار نیست هر کسی برای احقاق حق و گرفتن انتقام،مستقلانه اقدام کنه..در واقع
در کنار همه کارکترها و اِلِمانهایی که در این نمایش وجود داره،اون قاب عکس بر روی دیوار،تاثیر مخوفی بر روی همه ی اتفاقات داره...تاثیری که بی شک تداعی کننده ی یک مفهوم لکانی است"نام ِ پدر "