نمیتوان از جنوب دوست داشتنی و کاراکتر جذاب منصفی مستند بدی ساخت. آدم های احساسی و کم نظیری که تقدیرشان عمری کوتاه و تاثیر گذار است؛ مثل فرهاد، مثل فروغ...مثل برخی هنرمندان کلوب بیست و هفت ساله ها. هنرمندانی که عمق احساس شان توسط جامعه درک نمیشود و همواره در انزوایی خود خواسته هستند. موسیقی جنوب ایران می توانست جایگاه جهانی داشته باشد و پذیرای فستیوال های بین المللی باشد. ریتم در زندگی این خطه جاری ست.