دیشب فیلمِ جدید مجید مجیدی خورشید رو دیدم، من رو یاد رنگ خدا انداخت ، میگن حس آدمها موقعی که یک فیلم رو میبینن کاملا رو نظرشون تاثیر میگذاره، وقتی دیشب فیلم رو دیدم با اینکه غم داشت ، درد داشت ولی یه امید پنهان داشت، در کل حالم خوب شدش، نمی دونم توی داوری قضاوت میشه یا نه ولی قطعا بازی نوجوان فیلم روح الله زمانی فوق العاده بود و اینجا بود که ادم قدرت کارگردانی رو متوجه میشه، چون اتفاقی داشتم چند وقت پیش فیلم بارانِ مجیدی رو میدیدم و بازی همون بازیگر که اتفاقا اون سال سیمرغ بهترین بازیگر و گرفته بود، عالی بود.
فیلمنامه نیما جاویدی و مجیدی هم با اینکه کمی تا قسمتی تکراری بود ولی روایت رو قشنگ تعریف میکرد، فیلمبرداری هومن بهمنش هم تاثیرگذار بود و خلاصه به غیر از طولانی بودن داستان و اینکه فکر میکنم با یه تدوین بهتر خیلی میتونه ضرب آهنگ رو افزایش بده، ایرادی ندیدم.
و یه موضوعی که برای خود من خیلی دوست داشتنی بود، ترغیب مردم به توجه بیشتر به کودکان کار بود به صورتی که تاثیر گذار باشه و حالت نصیحت نگیره بود، راستی دیشب عوامل هم بودن از جمله خود آقای مجیدی و جواد عزتی و طناز طباطبایی و همه بچه هایی که درجه یک بودن تو نقششون به همراه مدیر مدرسه صبح رویش
در آخر دیدن فیلم خورشید رو بهتون به شدت پیشنهاد میکنم ، امیدوارم مثل من غرق دنیای پاک بچه ها بشید...‌