نقد به جایی بود و متاسفانه این روندیه که اکثر فیلسازهای ما پی گرفتن یعنی نقد توده ای مردم عامی به جای نقد سیستم چون نه جرئتشو دارن و نه میخوان موقعیتشون به خطر بیافته اما فرهادی یک فیلساز جهانیه و میتونه به راحتی در هر جای دنیا با حضور بازیگهای مطرح فیلم بسازه و اکران کنه چرا باید چنین رویه ی کبریت بی خطر بودن رو پیش بگیره و تا این حد محافظه کار باشه فیلمساز صرفا تصویر منفی از کاربران شبکه های اجتماعی ارائه میده اما از ریشه این بی اعتمادی عمومی و فضای پر از سوءظن تصویر چندانی ارائه نمیده. مسئولین سمپاتی بیشتری در مخاطب ایجاد میکنن تا کاربران نمونه ای شبکه های اجتماعی همچون (سارینا فرهادی که از سطحی ترین و نچسب ترین کارکترهای فیلمه) حالا این وسط چند دیالوگ ظاهرا اعتراضی هم جسارتی به حساب نمیاد (مثل اعتراض به حق زندانی معترض که شکل و شمایل ظاهری و گریمش هم پالس منفی به مخاطب میده)
در ارائه فضای مناسب زندان هم فرهادی تا اون جا پیش میره که منطق های اولیه هم زیر سوال میبره در سکانس پایانی یه جعبه شیرینی بین رحیم و زندانی دیگر که در حال خروجه دست به دست میشه که وارد زندان بشه اون هم جلوی چشم مامورین امنیتی!! این جا زندان یا مسافرخونه
فیلم شهر زیبا که نزدیک به 20 سال پیش ساخته شده که شباهت های ظاهری به قصه فیلم داره از لحاظ واقع گرایی و نقد اجتماعی جلوتر و جسورانه تر از این فیلمه

ممنون از توجه شما باید بگم که یه اصطلاح قدیمی هست که میگه طرف هم خرو. میخواد و هم خرمارو این دقیقا شرح حال فیلمساز ماست هم میخواد اینور مورد توجه قرار بگیره هم اونور و انصافا هم کارشو بلده اینور بخاظر حکومتی بودنش مورد توجه قرار میگیره و قبل اکران به عنوان نماینده اسکار انتخاب میشه اونورم بخاطر چهره ای که از توده مردم نشون میده که عموما ضد ایرانیه جوایزو درو میکنه و چقدر حیف که از موقعیتی که دارن برای انتقال حرف مردم استفاده نمیکنن و فقط ادعاشو دارن.
درباره عقب گرد فیلمسازم نسبت به فیلم شهرزیبا باید ارجاعتون بدم به یه جمله از مصاحبه ای که اینگمار برگمان چند سال قبل مرگش انجام داد و در پاسخ به سوالی خواسته بودند نظرشو راجب تارکوفسکی بگه گفت تارکوفسکی زمانی نابود شد که خواست ادای تارکوفسکی دربیاره، این دقیقا درمورد اصغر فرهادی و خیلی از کارگردانای سینما و تئاتر صدق میکنه که میخوان ادای کارای موفقشونو در بیارن ولی این فقط باعث سقوطشون میشه و چقدر هم حیفه....

ارجاع جالبی بود به قول معروف به اینجور فیلمها فیلمهای مجلسی میگن چند فیلم اخیر فرهادی همین ویژگی رو دارن