شدیدا تمرکز من به شخصه روی این بود که موقع مونولوگ گفتن بازیگران،دیگر بازیگر هنگام سکوت مشغول چه کاری است و از سکوتی که در اختیار او قرار داده شده چگونه استفاده میکند، ایجاد و انتقال حس بازی حسین ابراهیم نیا بشدت قابل تحسین بود و بازی در بازی نازنین طلوعی بشدت به جا و قابل تحسین