فکر میکنم این نمایشنامه از موفقترین کارهای دیوید آیوز باشه.
یادش بخیر. پیش یک استادی زبان میخوندیم. این نمایشنامه رو به خاطر ادبیات ویژهاش رفرنس ما قرار داده بود.
اول از متن آیوز بگم که شاید خیلی از طنازیهایی که در متن رخ میده اگر به فارسی برگرده، اون جنبه طنز از بین میره.
برای همین تو ترجمه خیلی باید دقت بشه که این جذابیتها از بین نره. تو پوستر فقط به نویسنده اشاره کرده و اثری از نام مترجم نیست.
سر همین توضیحی که عرض شد خیلی کنجکاوم بدونم حق مطلب در ترجمه ادا شده یا نه.
متنش رو خیلی دوس داشتم. متنیه که جنبه نمادینش خیلی واضحه. کافکای رویا پرداز، سوییفت جاهطلب و جان میلتون واقع بین... و تولید خلقالساعهای که...
نمایشنامهخوانی یک روزه است و امیدوارم تو اون یک روز برنامه طوری پیش بره که بتونم حاضر باشم.