نمایش ساختن حکایت عمق تنهایی انسان است. جایی که انسان برای فرار از تنهایی می تواند خالق زیباترین یا زشت ترین اثر خود در جهان هستی باشد و این قدرت تنهایی است که می تواند انسان را تبدیل به یک نابغه و یا تبدیل به یک جنایتکار کند.
بعد از 2 بار سابقه همکاری به عنوان بازیگر با مصطفی ذره پرور و ارژنگ طالبی نژاد می تونم تا حدود زیادی ادعا کنم که جهان این دو عزیز رو میشناسم. از نزدیک شاهد تلاش، وسواس و زحماتی که برای خلق یک اثر نمایشی می کشن بودم و بعد از دیدن ساختن بسیار خوشحال شدم که فرصت داشتم جهان این دو دوست را از بیرون ببینم.
علاوه بر محتوا و تفکری که بر متن نمایش حاکمه، باید به بازی های خوب تمام بازیگران این اثر هم اشاره کنم. به عنوان یک بازیگر به این نتیجه رسیدم که اهمیت دادن به بدن برای یک بازیگر ار نان شب واجب تره.
به امید موفقیت ها و درخشش بیشتر