فروپاشی چیزی‌ست معادل مرگ مغزی، مشتی پوست و استخوان برایت می‌ماند که نمی‌دانی تا کجا می‌توانی بار آن را به دوش بکشی. دلت می‌خواهد چیزی را که نمی‌دانی چیست، از نو بسازی، اما مغزت فرمان نمی‌دهد...
«خماری» تصویری از چند فروپاشی است، از مهران و رویا و داوود گرفته تا روانشناسی که باید ناجی باشد، اما خود اولین قربانی‌ست، و این قربانی بودن را همان آغاز، اعلام می‌کند.
«خماری» را باید دید، شاید چند بار...