تالار وحدت
تئاترشهر تهران
تماشاخانه ایرانشهر
پردیس تئاتر شهرزاد
تماشاخانه ملک
عمارت نوفل لوشاتو
تئاتر هامون
خانه نمایش دا
تالار مولوی
تالار حافظ
تماشاخانه سنگلج
تالار هنرSB > com/org | (HTTPS) localhost : 09:29:34
یه نمایش بزرگ…
توفان با بهره گیری کامل از یک صحنه ی بزرگ، تک دکوری بزرگ، تیم بازیگری بزرگ و داستانی بزرگ یه نمایش بزرگ بود.
توفان، داستان ... دیدن ادامه ›› خیانت برادر به برادر. نمایش اما جدای از روایت یک خیانت، خیانت های دیگری هم در خود داشت.
بخش هایی از نمایش شگفت انگیز بود اما بخش هایی به آن خیانت کرد. خیانت کارگردان به هنرش.
گروه موسیقی توانمند بود اما سیستم صوتی سالن به کیفیت و شفافیت آن خیانت کرد. خیانت تکنولوژی به هنر.
و البته خیانت لباس به اثر.
نمایش برای من ۳ بخش داشت، از شروع تا ورود شراب خواران. این بخش به قدری زیبا و رویایی بود که احساس کردم دارم یه کتاب مصور انگلیسی قدیمی می خونم. از اون کتابهایی که یک صفحه ی کامل تصویرِ بخشی از کتاب رو روایت می کنه. شگفت انگیز بود. هر قسمت از نمایش یکی از این نقاشی ها بود. جوری من رو جذب کرد دوست نداشتم پلک بزنم. حتی موسیقی رو روی صفحات کتاب میشنیدم.
بخش دوم از بدو ورود اولین کاراکتر شرابخوار به صحنه بود که یکباره نمایش از بلندی های عرش و عرشه با یک سقوط آزاد به کف صحنه و دریا کوبید. نمی دونم چرا کارگردان و نویسنده این خیانت رو در حق نمایش کردند اما باید :”با اشد مجازات به سزای عملشان برسند!”
و قسمتهای حضور شاه که تا حدی از آب در اومده بود اما چیزی توی ذوق میزد. به نظر من لباس! و البته بازی خود شاه. من شخصا شاهی با کت شلوار ۳ تیکه و تاج ندیدم. همینطور کشیش. و البته باقی المانهای لباس مثل عصا و‌کفش‌و غیره. اینجا طراحی لباس می تونست با پایبندی به سایر بخش های نمایش، فضای باورپذیرتری رو خلق کنه و کیفیت نمایش رو بالاتر ببره.
بازی سونیا سرلک مسحور کننده بود… این میزان چالاکی، کنترل، انعطاف و توان بدنی بی نظیر بود و البته در خدمت اثر. درسته که به جای تنه ی درخت در یک کیسه زندانی شده بودید اما دیدیم چه آتشی در صحنه به پا کردید. زنده باد.
موسیقی و آوازها فضای خیلی خوبی رو ساخته بود و میشد بدون استفاده از سیستم صوتی سالن هم ارائه ش کرد تا لذت کار رو چند برابر کنه. الان ی همهمه ای بود که صدای خیلی از سازها گم شده بود، همینطور صدای آواز.
و دکور… تک دکور نمایش کاراکتر ویژه ای به صحنه بخشیده. با اینکه استفاده ی ازش تکرار و تکرار شد اما تکراری نشد. و تا رورانس هم زیبا و جذاب بود. و البته مهارت بازیگرا در استفاده و تعامل باهاش رو نباید فراموش کرد. هر لغزش یا برخوردی، میتونست مهلک باشه.
در مجموع لذت خوبی از اجرا بردم و خوشحالم که از دستش ندادم. هر چند باور دارم پتانیسل این رو داشت که یه اثر استثنایی باشه. دستمریزاد….
توفان با بهره گیری کامل از یک صحنه ی بزرگ، تک دکوری بزرگ، تیم بازیگری بزرگ و داستانی بزرگ یه نمایش بزرگ بود.
توفان، داستان ... دیدن ادامه ›› خیانت برادر به برادر. نمایش اما جدای از روایت یک خیانت، خیانت های دیگری هم در خود داشت.
بخش هایی از نمایش شگفت انگیز بود اما بخش هایی به آن خیانت کرد. خیانت کارگردان به هنرش.
گروه موسیقی توانمند بود اما سیستم صوتی سالن به کیفیت و شفافیت آن خیانت کرد. خیانت تکنولوژی به هنر.
و البته خیانت لباس به اثر.
نمایش برای من ۳ بخش داشت، از شروع تا ورود شراب خواران. این بخش به قدری زیبا و رویایی بود که احساس کردم دارم یه کتاب مصور انگلیسی قدیمی می خونم. از اون کتابهایی که یک صفحه ی کامل تصویرِ بخشی از کتاب رو روایت می کنه. شگفت انگیز بود. هر قسمت از نمایش یکی از این نقاشی ها بود. جوری من رو جذب کرد دوست نداشتم پلک بزنم. حتی موسیقی رو روی صفحات کتاب میشنیدم.
بخش دوم از بدو ورود اولین کاراکتر شرابخوار به صحنه بود که یکباره نمایش از بلندی های عرش و عرشه با یک سقوط آزاد به کف صحنه و دریا کوبید. نمی دونم چرا کارگردان و نویسنده این خیانت رو در حق نمایش کردند اما باید :”با اشد مجازات به سزای عملشان برسند!”
و قسمتهای حضور شاه که تا حدی از آب در اومده بود اما چیزی توی ذوق میزد. به نظر من لباس! و البته بازی خود شاه. من شخصا شاهی با کت شلوار ۳ تیکه و تاج ندیدم. همینطور کشیش. و البته باقی المانهای لباس مثل عصا و‌کفش‌و غیره. اینجا طراحی لباس می تونست با پایبندی به سایر بخش های نمایش، فضای باورپذیرتری رو خلق کنه و کیفیت نمایش رو بالاتر ببره.
بازی سونیا سرلک مسحور کننده بود… این میزان چالاکی، کنترل، انعطاف و توان بدنی بی نظیر بود و البته در خدمت اثر. درسته که به جای تنه ی درخت در یک کیسه زندانی شده بودید اما دیدیم چه آتشی در صحنه به پا کردید. زنده باد.
موسیقی و آوازها فضای خیلی خوبی رو ساخته بود و میشد بدون استفاده از سیستم صوتی سالن هم ارائه ش کرد تا لذت کار رو چند برابر کنه. الان ی همهمه ای بود که صدای خیلی از سازها گم شده بود، همینطور صدای آواز.
و دکور… تک دکور نمایش کاراکتر ویژه ای به صحنه بخشیده. با اینکه استفاده ی ازش تکرار و تکرار شد اما تکراری نشد. و تا رورانس هم زیبا و جذاب بود. و البته مهارت بازیگرا در استفاده و تعامل باهاش رو نباید فراموش کرد. هر لغزش یا برخوردی، میتونست مهلک باشه.
در مجموع لذت خوبی از اجرا بردم و خوشحالم که از دستش ندادم. هر چند باور دارم پتانیسل این رو داشت که یه اثر استثنایی باشه. دستمریزاد….
سپهر، Reza1991s، سیدمهدی، پونه ٢٥، تانیا، میثم هنزکی، علی ژیان، گروه جارچی و احسان احمدیان این را
خواندند
۱۰ نفر این را دوست دارند
۱۰ نفر این را دوست دارند
میشا (mishaso)
تیوال این کانال
دنبال
از ۲۱ شهریور ۱۳۹۷
پوریا جان، خیلی با نظرتون موافقم. چه خوب نوشتی.
به نظر من هم پتانسیل اثر استثنایی شدنو داشت و واقعا کاش لباس شاهو عوض میکردن.
من دریافت خاصی نداشتم اگر با منظور خاصی اون لباس تهیه شده
به نظر من هم پتانسیل اثر استثنایی شدنو داشت و واقعا کاش لباس شاهو عوض میکردن.
من دریافت خاصی نداشتم اگر با منظور خاصی اون لباس تهیه شده
۱۲ اردیبهشت ۱۴۰۱
دوست‌دارم
( ۳ )
پاسخ
برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید
+۱,۳۶۸,۰۰۰ نفر
+۲۶,۷۴۰ برنامه
+۷,۷۷۴,۰۰۰ بلیت
+۲۰۰,۰۰۰ بازدید
۴۵,۰۶۴ برگه
۹,۷۵۱ آلبوم
۵,۶۱۴ پادکست
