«در آغاز سکوت بود و سکوت خدا بود
و خدا کلمه نبود که کلمه نیاز بود» (زنده یاد حسین پناهی).

«شام آخر» دکتر دلخواه «کلمه» شد و به صحنه آمد. بدون شک برای رقم خوردن این صحنه، «مصائب» زیادی پشت سر گذاشته شده است که غیرقابل چشم پوشی است و برخی نقاط قوت کار هم گواه این ادعا است. با این حال دکتر دلخواه با شام آخر، کارنامه هنری اش را به «صلیب» کشیده است. بعد از «بیگانه» و «مفیستو»، شام آخر «جلجتا» است و امید است که دوباره شاهد «رستاخیر» دکتر دلخواه در عرصه تئاتر باشیم. کاش شام آخر «کلمه» نمی شد و «سکوت» بود!

شوربختانه از خواندن و دیدن «مصائب مسیح» اثر مل گیبسون بیشتر لذت برده و می برم تا «شام آخر» دکتر دلخواه گرامی.