اجرا متن خوبی داشت. متن مسأله‌مند بود و انسجام داشت. دیالوگ‌ها به اندازه و به قاعده بودند و زبان شخصیت‌ها ساخته شده بود. در ساحت اجرا هم فکر می‌کنم طراحی صحنه خوب بود و بازی بازیگران هم به اندازه بود اما پروژکتور صرفاً کارکرد تزئینی داشت. بهتر بود که پروژکتور کاراکتر پیدا می‌کرد، به عنوان مثال اگر به جای اون تصویر روی پروژکتور به مرورِ صفحه‌های مجازی پرداخته می‌شد و خبرها روی هر کدوم از شخصیت ‌‌‌ها و رابطه‌ی این دوشخصیت تاثیرگذار بودند اونوقت پروژکتور می‌تونست تبدیل به کاراکتر بشه و صرفاً کارکرد تزئینی نداشته باشه. اون دو شخصی هم که در دو طرف صحنه مشغول فیلمبرداری بودند به نظرم کارکردی نداشتند. ما به صورت قراردادی پذیرفته بودیم که مکان، استودیوی یک برنامه تلویزیونی است و لازم نبود دو نفر را معطل خودمون کنیم که بیان از اول تا آخر اجرا پشت دوربین خاموش بایستند. یا اینکه حالا که این دو نفر را آوردیم می‌تونیم از این امکان استفاده کنیم و شخصیت‌ها را وارد بازی با دوربین هم بکنیم.مساله‌ی بعدی هم وقفه‌ای بود که بواسطه‌ی حضور خواننده در اجرا اتفاق افتاد. به نظرم برای وقفه انداختن در اجرا، خودِ برنامه‌ی تلویزیونی برای ما پیشنهادهای بهتری هم داره که می‌شد از اون پیشنهادها استفاده بشه.