ایجاد فضای کافکایی خیلی کار مشکلی است که کارگردان توانسته بود تقریبا این فضا را ایجاد کند و بازیگر نقش یوزف کی که تقریبا خوب بود ولی کل اجرا اونطور که باید مطلب را برسونه نبود
یوزف کی که محکوم است همه را به شکل دادستان دادگاه می بیند و آنقدر خودش را متهم می بیند که نمیتواند خودش را تبرئه کند کلمه محکوم در نمایش خیلی تکرار شده و البته منظور کافکار هم همین است او محکوم است. محکوم به اینکه چرا مانند دیگران نیست. البته کارگردان خواست که دادگاه نماد و شعبه دنیا باشد که هیچگاه بر وفق مراد نیست نور پردازی و دکور صحنه ! در این دنیا همیشه محکوم هستی محکوم به ماندن و بودن و هر مکانی که جوزف کی به آن پا می گذارد یک دادگاه است و او محکوم است به اینکه چرا در این دنیا مانند دیگران نیست. او محکوم است به اینکه در دنیای بی قانونی به دنبال قانون است. او محکوم است به ... چون کافکار حقوق خوانده بود این موضوع به رشته تحصیلی میخورد و محاکمه هم پر از نماد و استعاره و کد بود

ولی آیا کافکا همیشه خودش را محکوم میدید ؟ البته شاید استبداد پدرش در کودکی باعث ایجاد تفکری شد که همیشه یک نفر او را می بیند و ناظر بر اعمال او است