درباره نمایش روی موج یکشنبه ها / مازیار سیدی
روزنامه سازندگی سه شنبه 11 مرداد 1401
«عصر زنانه»
آلن بنت نمایشنامه‌نویس مهمی از جهات مختلف است و در ایران با اجرای موفق پسران تاریخ بیش از پیش مورد توجه قرار گرفت و شناخته شد.
«روی موج یکشنبه‌ها» اقتباسی از 9 تک‌گویی زنانه آلن بنت است که نسخه ابتدایی شامل 6 مونولوگ، در 1988 و برای برنامه تلوزیونی بی‌ بی‌ سی نگارش و ساخته شد و سپس بارها توسط سرشناس‌ترین بازیگران تئاتر، به اجرا درآمد و جایزه لارنس الیویه 1992 را که توسط انجمن تئاتر لندن انتخاب و اهدا می‌شود، دریافت کرد.
مازیار سیدی در اثر جدید خود در سالن استاد انتظامی خانه هنرمندان، با درماتورژی محمد زارعی، 4 کاراکتری را انتخاب کرده است که راوی رنج‌ها، تاثیرات اجتماعی و موقعیت‌های شخصی و احساسی زنانه‌ای از طبقه متوسط جامعه هستند که می‌توانند درباره زنانی که شرایط و وضعیت‌های مشابهی دارند، تجربیات مشترکی طرح کنند. . نمایش در یک دورهمی چهارنفره و در ایوان منزلی به صرف چای و شیرینی می‌گذرد در حالیکه پیچ رادیو باز است و گوینده یک برنامه مفرح روز تعطیل درباره مسائل روز شهر و منطقه صحبت می‌کند. این سبک ارائه مونولوگ و استفاده از قطعات موسیقی جذاب و صدای لیلی رشیدی بعنوان مجری رادیویی، فضا را به سمت طنز ... دیدن ادامه ›› و سرگرمی هدایت کرده که اتمسفر مفرحی می‌سازد و کمتر سبب کسالت تماشاگر می‌شود.
بنت به نظر می‌رسد به سمت نوشتار زنانه حرکت کرده و زوایایی را مد نظر قرار داده که تجربه‌ی مختص زنان است. سوزان همسر کشیش که الکلی‌ست و حتی اعتقادات مذهبی چندانی ندارد، در برابر رفتار دوگانه همسرو معضل اعتیادش به الکل، سرگردان است. او یکی از کاراکترهای قابل تعمق این نمایش است که فضایی متفاوت را روایت می‌کند. دختری جوانی که مجبور است از برادر آسیب‌دیده‌اش مراقبت کند، اما مورد سوءاستفاده دکتری قرار می‌گیرد که به بهانه ماساژهای درمانی، فیتش پا دارد. ایرینه درباره هر چیزی نامه می‌نویسد؛ او به هر مشکلی بر‌می‌خورد و یا نقصی می‌بیند به مراجع نامه می‌نویسد. و کاراکتر چهارم دختری دیگری‌ست با رویای بازیگری که برای داشتن نقش‌هایی حتی کوچک، مجبور به روابط با عوامل فیلم می‌شود.
بازیها روان است و بازیگران تلاش می‌کنند، بدون اغراق‌ و زوائد در بازی، دیالوگ‌هایشان را بگویند، اما گاهی به سمت تیپ شدن می‌روند. بازیگر نقش ایرینه به دلیل موقعیت نقش، بیشتر به چشم می‌آید که در سکون دیگر نقش‌ها، همگنی بازیها را از تعادل خارج می‌کند؛ با این‌حال می‌تواند برای مخاطبان جذابتر از سایرین به نظر برسد.
انتخاب متنی از بنت به خودی خود ارزشمند است. هر چند دست کارگردان در اجرای آن چندان باز نباشد؛ چراکه موضوعات مورد نظر و توجه بنت، مسائل فردی و فرهنگی‌ست که جامعه به آنها به چشم ناهنجاری نگاه می‌کند. گفتگوی رادیویی پایانی، مجری رادیو با کشیش است که حسن ختام مقبولی‌ست و می‌تواند برای مخاطبانی که انتظار داشتن اوقاتی مفرح از تماشای تئاتر دارند، برآورده سازد.

نیلوفرثانی