بلوبریِ عمارتِ نوفل لوشاتو، یک تمرین نمادین در تئاتر مشارکتی.
یک اجرای نسبتا چاق شده، جاندار و قابل قبول.
فکر میکنم و امید دارم بلوبری های بعدی کمی موثرتر، پیچیده تر و غلیظتر باشد. هر چند پیامهای ساده همیشه اثر خود را دارند و تذکرش نیاز آدمیست.
من از روی صندلی مخاطبین پس از ۴۰ دقیقه، راضی بلند شدم. امیدوارم این گروه نیز روز به روز قد و قامتشان در این عرصه بلندتر شود و در افق تیاتر بدرخشند بیش از پیش.
سپاس و درود به عوامل نمایش بلوبری!
تجربه این تئاتر را پیشنهاد میکنم.