دیوانه‌ام یا مرده؟
برای من خیلی فضا سازی فیلمهای دیوید لینچ رو داشت، بهنام شرفی هم خیلی خوب بود،البته من در کل از بازیها راضی بودم، طراحی صحنه رو، و نور را دوست داشتم اما در مورد موسیقی و ساوند افکت نیاز بیشتری برای لذت داشتم هرچند با exit به اوج رفتم ولی ای کاش باز هم موسیقی داشت.مشکل من مقداری با متن بود که احتمالا همش درگیر لینچ بودم و متاسفانه ذهن قیاسی نگذاشت لذت بیشتری ببرم. اصلا با خنده های مخاطب مشکلی ندارم و در راستای بروز هیجانات در هنگام تماشا میبینم ولی واقعا برخی اوقات برایم جای سوال بود که چرا آنها میخندند و من درگیر مسئله دیگری هستم، متن کاملا تراژیک است و من کمدی در آن پیدا نکردم.
اگر در بازی روانی متن درگیر شوید لذت زیادی میتوان از آن برد، صحنه اول و کیسه های خون را که دیدم یاد دوست عزیزم در تیوال فرزاد افتادم‌ که احتمالا لذت زیادی برده است و احتمالا با دیدن همین صحنه در متن غوطه ور می‌شود. رورانس پایانی را هم خیلی دوست داشتم.
با آرزوی اجراهای فراوان و موفق
⭐⭐⭐