این تاتر رو با اجرای آقای نادر فلاح دیدم، اجرای خوبی بود و از نظر من تاتر قابل تاملی بود، پرسش‌هایی داشتم که بعد از اجرا با کارگردان محترم گپ زدم و پاسخ پرسش‌هام رو گرفتم، از جمله اینکه برخی قسمتها در دیالوگ و فضایی که بازیگر میساخت احساس پرش و قطع داشتم، منتظر ادامه‌ی اون حس یا ماجرا بودم اما عقیم می‌موند، که متوجه شدم تیغ سانسور بدجور بر نمایشنامه و اجرا عرض اندام کرده! /
خیلی دوست دارم که با بازی بازیگر جدید هم کار رو ببینم ، چون معتقدم هر بازیگر نگاه و تحلیل خودش رو داره و باید که این نگاه رو با خودش بیاره، که حتماً در کنار تحلیل کارگردان میتونه اجرایی متفاوت بیافرینه، متفاوت به لحاظ حرکات بدنی، میمیک، لحن و صدا، تاکیدها و ای بسا میزانس‌ها و بخصوص سکوت‌ها و مکث‌ها... و در این نمایش‌ها من دنبال سکوت‌ها هستم!...این متن سکوت‌ها و مکث‌های خیلی خوبی در زیرمتن خودش داره! سکوت موقع نصب عکس‌ها روی دیوار و بعد کندن اونها، سکوت وقتی روی چمدان می نشینه و... از جنس همان سکوت و تعمق در مواجهه با پنکه‌ی سقفی
خلاصه‌ی کلام اینکه دوست دارم برم و ببینم بازیگر جدید چه کشف جدیدی داشته و چی با خودش به این اجرا آورده!
برای تمام عوامل آرزوی موفقیت دارم
با احترام
پ.ن: دسته‌بندی نقد رو مجبور شدم انتخاب کنم، چون گزینه بهتری تیوال بهم نداد، همه میدونیم که این نقد نیست، فقط نظر من است و یادداشتی کوتاه