با سلام و احترام
قلندرو واقعاً حال و هوای جامعه امروزی رو به نمایش کشید تک تک جزئیات از اکت های قوی و کار شده بازیگران گرفته تا متن روایتی که توسط راوی اجرا شد همه سعی در برقراری ارتباط با مخاطب داشتند ایده کار هم بسیار عالی و متفاوت بود اما تکرار متن ، موسیقی و اکت ها در بعضی از بخش ها بیش از حد بود و به نوعی ذهن مخاطب رو دچار فرسایش و خستگی می‌کرد به طوری که از یک جایی به بعد مخاطب نه تنها احساس همدردی نمی‌کرد بلکه دچار احساساتی همچون خشم، آشفتگی و اضطراب بسیاری هم می‌شد و دلیل اصلی هجوم این احساسات منفی هم تکرار زیاد در طول نمایش بود و بخش آخر نمایش که به نوعی میبایست از حجم فشاری که در طول نمایش به مخاطب وارد شده کم کند و از احساسات منفی مخاطب بکاهد آنچنان که باید موفق عمل نکرد و موجب دل زدگی و فراری دادن مخاطب از اجرا بدون در نظر گرفتن نقاط مثبت آن شد