دوست داشتم.
پیشنهاد به دیدن میکنم.
بازی ها درجه یک بود.
متن عالی بود.
و اجرا متفاوت.
دلیل این صحنه و در مجموع اجرا متفاوت را شاید باید در ... دیدن ادامه ›› فرم جست و جو کرد.
فرمی پایبند به آزادی! که از جای نشستن شروع میشد تا آزدی مخاطب در رفتار و گفتار.
تا آزادی بازیگر در اشتباه کردن، تا آزادی بازیگر به تذکر دادن به هم بازی خود!
پس من اشتباه ها را کاملن تعمدی دیدم.
همچین نمایشی را روی صحنه بردن بهتر از کاری انجام ندادن است، این نمایش خود اعتراض است، و حتی نقدی درست به معترضان! و نحوی عملشان!
در نومید کننده ترین روز ها، سعی میکند چراغ امید را روشن نگه دارد، که اگر خود را به نمایش بسپارید موفق میشود.
حس میکنم دیالوگ ضربدری بازیگران نوعی نقد به سستی و منعل بودن جامعه بود، این را حداقل به من نشان داد!! در حالی که همگی اذیت میشدند چیزی متوجه نمیشدند کسی اعتراضی نمیکرد! حس میکنم که مشکلی نبود اگر اعتراض میکردیم، در واقع اجازه تعامل به مخاطب داده شده بود، از همان ابتدا!
کنار این اما به داستانی میپردازد با ریتم مناسب و با تعلیق های به جا، چندین بار مخاطب را دچار قضاوت میکند و قهرمان خود را ضد قهرمان و ضد قهرمان خود را مصون از نقد همه جانبه میکند.
بعد از نمایش از خود پرسیدم چرا اینقدر عیان؟! اما این سوال بیش از چند لحظه در ذهنم بی پاسخ نماند! عیان بودن بیشتر نمایش هاییی که درون مایه اعتراضی دارند نمیتواند دلیلی داشته باشد مگر انتقال دادن پیام به عموم مخاطبان.

نور میتوانست بهتر باشد و لطفن از اجرای همین امروز مشکل تاخیر پخش پروژکتور را حل کنید.
حتمن دو یا سه باره خواهم دید!