لحظه ها و همیشه، نمایشی سرشار از زیست در لحظه، بازیهای درست و به اندازه، استفاده ی دقیقی از ویدیو آرت که هماهنگیش قطعا سخت بوده و نیاز به تلاش زیادی داشته برای اینقدر درست به اجرا در اومدن.که حاصل تلاش یک تیم کاربلد بوده. این نمایش اور اکت یا هیچ چیز اضافه ای نداره برای اینکه حس کنی داری چیزی رو تماشا میکنی. خودت عینا میشدی بخشی از اون لحظه و تجربه. و این خیلی خاصه. بازی مجتبی پیرزاده و شیوا فلاحی به قدری خوب و راحت اتفاق میفته که گاهی فراموش میکنی دارن نقشی رو بازی میکنن. این قدرت بازیگرو نشون میده. بنظرم بازی که دیالوگ محور باشه خیلی سخت تره چون معمولا بازیگر از بدن و اکت های متفاوت و ابزار صحنه کمک میگیره برای ایفای بیشتر و بهتر. ولی وقتی چیزی در اختیارت نیست و در یک فضای مینیمال در یک باکس کوچیک باید تمامیت نقش رو به اجرا در بیاری توانمند بودن بازیگر رو به رخ میکشه. و البته کاربلد بودن کمال هاشمی عزیز که هیچ شکی در این نیست.

مشتاقم به دیدن کارهای بیشتر از کمال هاشمی 🌱