دلم می خواست
بشینم همه حرفایی که
یه عمر نتونستم به کسی بزنم رو بنویسم
همه اتفاقایی که لِِهَم کرد و
هیچ کس نفهمید رو بنویسم.
دلیل همه عصبانیتام،ناراحتیام، بی حسیام
بی اعتمادیام،بدبینیام،سنگ بودنام
همشونو بنویسم
همه اون حرفایی که
حتی نمیتونستم به خودم بِگَمِشون رو بنویسم
انقدر بنویسم تا مخم خالی بشه و چشمام پُر
انقدر بنویسم که ... دیدن ادامه ›› دیگه حرفی نمونه تو گلوم
یه بار برای همیشه همشون رو بنویسم
و بعد همشو آتیش بزنم.
اما نه
درست وقتی با همین مقصود
قلم و کاغذ برمیدارم و پشت میز میشینم
می بینم نمیتونم
نمیتونم برای این حجم از حرفایی که
توی سرم سنگین شده
کلمه ایی برای شروع پیدا کنم
این همه خاطرات بد رو دوباره مرور کنم
اولویت ببندی که کدومش چقدر بدتر بوده
و باید زودتر از شرش خلاص شم
اونقدر حالم بد هست
که تحمل بیان رو ندارم
لال میشم
سکوت،جای همه چیو می گیره.
میدونی؟
آدم برای زخمی که به مغز استخوان رسیده
دیگه نمی تونه داد بزنه
نفسش بند میاد
این همه رنج رو که نمیشه نوشت
نمیشه گفت
فقط میشه زندگیش کرد.
چه جوری؟
منم نمیدونم