تیوال | محسن محمدی درباره نمایش مامان: باسلام نظرات من به عنوان یک مخاطب عادی: "اشک تماشاگر در سوگ

SB > com/org | (HTTPS) localhost : 07:46:40

محسن محمدی (mohsen78) درباره نمایش مامان i

باسلام
نظرات من به عنوان یک مخاطب عادی:
"اشک تماشاگر در سوگ مادر"
۷از۱۰
نظرم در مورد نمایش بیشتر دلی‌ست. از وقتی که سرِ عروسک ... دیدن ادامه ›› از تنش جدا شد منم از فضای عادی‌م جدا شدم. با نورپردازی خاص اون لحظه، احساس معلق بودن در یک سیاهی رو داشتم. وقتی سر روی بدن نشست، کنار مادرش، چالش مشخص می‌شود. چالش، مادر پیری است که که در مقابل پیشرفت/رسیدن شخصیت می شود. شروع از آنجا بود که انسان مدرن از وقتی توانست به طور مستقل از خانواده/قبیله/قوم هویت پیدا کند و تعاریف جدید موفقیت در جامعه مدرن بوجود آمد. در این موقعیت، باقی مانده های سنت قبلی نه تنها کارکردی ندارند، بلکه مانع هم هستند. مشکل آنجا حادتر می‌شود که شخص با ارزش های اخلاقی قبلی(والدین) تربیت شده. دو تکه بودن شخصیت، که انتهای نمایش دیده می‌شود، از همینجا نشات گرفته. شخصیت وقتی که با مادرش صحبت می‌کند، می‌بینیم که با حس گناه‌ست که پیش مادر مانده و نه طبق علاقه یا برنامه خودش. دو اشاره به کودکی می‌شود: ۱. هواپیما: که نشان از علاقه شخص به سفر ، آن هم تنهایی. اگر بپذیریم که کودک چون هنوز ارزش های جامعه در ذهنشان شرطی نشده، به واقعیت خودشان نزدیک ترند، پس این شخصیت از خودش دور شده است. ۲. بادکنک: مادر این خاطره را پیش می‌کشد تا بگوید خاطرات خودمان را ساخته ایم و وقت رها کردن است. بادکنک، راه حال ارائه شده برای این تضادهاست. هرچند این نماد زیبا بود ولی باور پذیر نیست. خود نمایش در این تضاد سردرگم است. یعنی با اینکه مادر، درگیری احساسی شدیدی برای تماشاگر ایجاد میکند ولی تماشاگر ممکن است فکر کند که این رابطه مادر-فرزند مسموم است یا حتی ممکن است مادر را مقصر ببیند. این خلاف چیزی است که نمایش می‌خواهد از مادر نشان بدهد. این مشکل به کوتاهی نمایش برمی‌گردد. هرچند خیلی از نمایش ها اضافه گویی دارند ولی این نمایش نیاز به فرصت بیشتری داشت. برای همین پیام بادکنک، بیشتر یک نصیحت شد که تو ذوق میزند. با توجه به این مواردی که گفتم، ممکن است مخاطب حس کند که نمایش از احساساتش سواستفاده کرده. نمایش در نشان دادن صادقانه یک درد موفق است ولی در حد پیامش، پرداخت نداشت.

از نکات مثبت نمایش برای من، نشان دادن، به جای گفتن، بود.(البته بجز چندجا). نشان دادن مرگ مادر با صندلی خالی، نشان دادن رهایی با ویولن زدن، غرق شدن در مارپیچ زندگی/ذهنی و...
فضای سالن تبدیل به مجلس سوگواری برای شخصیت ها شده بود که کار آسانی نیست.

نمایش خالی از ایراد نبود، ولی در خاطرم خواهد ماند.

امیرمسعود فدائی، میثم محمدی، امیر مسعود، Reza1991s، محمد فروزنده، stanco، بهاره مکرم و آروین مقدمی این را خواندند
زهره سپهریان این را دوست دارد

خریدار

الهام محمودی (elham.salaj)

قدردان شما هستیم🌾🌾

دوست‌دارم

پاسخ

نوید آغاز (navidaghaz)

سلام دوست عزیز

روایتی تازه‌تر از نمایش عروسکی «مامان» (ویژه بزرگسال)

از ۱۲ بهمن ۱۴۰۲ ساعت ۲۰:۳۰ به روی صحنه‌ی تئاتر ‌هامون می‌رود

مفتخریم که در دور جدید اجراها باز هم همراه ما باشید

لینک خرید بلیت: tiwall.com/p/maman4

دوست‌دارم

پاسخ

نظردهی

برای بهره بهتر از تیوال لطفا عضو یا وارد شوید

بخشی از آمار تیوال