توصیه می کنم این تئاتر رو تماشا کنید. بازی‌ها، ریتم و نورپردازی واقعا خوبه. میثم عبدی و صفورا خوش طینت درخشان بودن. با این حال دوست دارم اون نسخه‌ای که شهروز دل افکار بازی کرده رو هم ببینم. ( نمیدونم چرا تو اجرای دیشب نبود)
علاوه بر این‌ها، پویا سعیدی ورژن دیگه‌ای از نویسنده بودنش رو نشون می‌ده که بسیار دوستش داشتم. در واقع بعد از لانچر 5، توقع‌ها ازش خیلی بالا رفته. و انتخاب این شیوه‌ی قصه پردازی، حتما ریسک‌ها و چالش‌های زیادی داشته و به نظرم خودش و تیم اجرا، به خوبی از پسش بر اومدن.

لازمه این رو هم اضافه کنم که موومان دو، محشر بود.
و موومان آخر، با همه دیوونگی موجود در متن، چقدر خوب اجرا شد.