من جمعه شب به تماشای این تئاتر رفتم و به معنی واقعی کلمه، دوستش داشتم. هم بازی‌ها و هم روند کلی داستان خیلی خوب بود و بعد دو تئاتری که اخیرا دیده بود و به نظرم خیلی بد بود این تئاتر به دلم نشست و هم خندیدم و هم به فکر فرو رفتم. هرچند جاهایی به نظرم دیگه خیلی دیالوگ‌ها رو و شعارگونه می‌شد. و طراحی صحنه رو هم دوست نداشتم که به نظرم بیش‌تر به خاطر خود سالن مولوی بود تا ضعف در طراحی صحنه. کم بودن فضا باعث شده بود که طراحی صحنه‌ی خوبی برای این تئاتر اتفاق نیفته.

و در ادامه من جز احترام و رفتار حرفه‌ای از عوامل ندیدم. و خطاب به دوستانی که ناراحت هستند که با یک نفر که در ردیف اول نشسته و خوابیده(!) با لحن بدی صحبت شده(هرچند از کم و کیف ماجرا با خبر نیستم)، از این دوستان می‌پرسم: اگر کسی وارد محیط کار شما بشه و بهتون توهین کنه آیا فقط می‌ایستید و نگاه می‌کنید و لبخند می‌زنید؟ صحنه‌ی تئاتر محیط کار این بچه‌هاست و انرژی که از مخاطب میگیرن بی‌شک روی اجراشون تاثیر می‌ذاره. چرا باید هنرمند از همه مظلوم تر باشه و به هیچ توهینی جواب نده و خم به ابر‌و نیاره؟