امروز برای دهمین بار(!) تماشاگرِ #دلغک بودم؛ و حالا اگر بخوام نظرم رو اینجا بدون تعارفات معمول تا اندازهی یک کامنت کوچک کنم، اول از همه باید بگم که عمیقا و از صمیم قلبم متاسف خواهم بود اگر اجرای #دلغک حالا حالا حالا حالاها ادامه نداشته باشه. متاسف خواهم بود اگر نبینم روزی رو که یک ایران، و حتی یک جهان، میتونن شانس گرانبهای دیدن #دلغک رو داشته باشن. متاسف خواهم بود اگر سازندگان #دلغک به فکر برطرف کردن یا حداقل کمرنگ کردن نواقص کارشون (از جمله مهمترین اونها توی ذوق زدن صندلیهای خالی، عدم هماهنگی، آشنایی و آمادگی ذهنی تماشگر نسبت به اجرای پیش رو در نتیجهی عدم معرفی شایسته و حتی معرفی نامناسب و ...) نباشن. در آخر اما دوست دارم بگم که بیشتر از تمام تاسفها خوشحالم و خوشبختم که ابر و باد و مه و خورشید و #فلک پای کارم بودن، که شانس یارم باشه و #دلغک نگارم.
به امید #دلغک بودن
با آرزوی پرواز
زندهباد آزادی