خطاب به همه‌ی اعضای گروهِ "پس از" به خصوص جناب کوهی عزیز:
"بِجَنگ مِثِ آبِ جاری
تو رات شَک نَکُنی
میشه صَخره رو هَم
سوراخ کرد..."
مهم نیست اگه باب میل همه نیست؛ مهم اینه که دارید کارتون رو درست انجام میدید. اجراتون مو به تنم راست کرد و بدنم رو به رعشه انداخت اما سبک‌بال از سالن خارج شدم. بیش باد اجراهای کمیابی مثلِ "پس از" و راهتون پر رهرو. تاریخ از امثال شما به عنوان ناجیانِ هنر یاد خواهد کرد و باقی حواشی واقعا بی اهمیته. چوب‌های لای چرخ رو نادیده بگیرید و به این فکر کنید که اگر فقط یک نفر بعد از تماشای نمایش شما تحولش رو آغاز کرده باشه و به شفا و صلح درونیش نزدیک شده باشه شما به تعهد خودتون عمل کردید. امیدوارم بتونم دوباره و حتی اگر امکانش وجود داشت چندباره به تماشای نمایش درخشانتون بشینم. به امید دیدار 🤘🌈🍀🌠