واقعاً ما چرا هیچوقت اوضاعمون درست نمیشه؟
چون برای مثال تیم اجرایی این تئاتر که ادعای دغدغهی این موضوع رو داشتن در روز پنجشنبه که خیلیها زمان شون رو برای دیدن تئاتر خالی میکنند، بدون اینکه در زمان خرید بلیط به مخاطب اعلام کنند دوتا عکاس که از دوربینهای بدون کاور شاتر استفاده میکنند رو در ردیف اول با فاصلهی دو صندلی از هم میذارن و در طی کل روند نمایش بیدلیل حتی بدون تغییر کادر و سوژه این دو عزیز شات میزنند و برای من که در ردیف دوم نشستم و پشت سر یکی از این عکاسها باعث میشن خستگی ۲:۳۰ ساعت رانندگی در بارون در تنم بمونه و عملاً انقدر صدای این شاتها زیاد بشه که از یه جایی به بعد دیگه نتونم روی موضوع تمرکز کنم!
.
فقط به خاطر احترامی که برای صحنهی تئاتر و بازیگران قائل هستم وسط نمایش از سالن بیرون نیومدم. واقعاً نمیدونم چه فعل و انفعالاتی در دوستان نمایشی رخ داده که مخاطب به هیچجای این عزیزان نیست. حیف زمان و انرژی من…