بحث جایگزینی کلمات و استفاده از کلمات اصیل‌تر خودش یک معضل جداست متاسفانه. اما در وهله اول، امروز از همه نسل‌ها شاهد ضعف، حتی در حد املای بعضی کلمات پیش پا افتاده هستیم؛ به حدی که گاهی آدم خودش هم درست و غلط ماجرا رو گم میکنه و همراه این جریان اشتباه میشه.
طبق تجربه‌های اندکی که داشتم احساس کردم که تذکر صرف چاره‌ساز نیست، علی الخصوص درباره “هکسره” بخت برگشته!
و سوال اصلیم اینجاست که چطور میشه یک تذکر موثر داد که برای هر دو طرف سودمند باشه؟

گاهی خطاهای‌مان به باورها و آموخته‌های عمیقی بدل می‌شوند که ذره‌ای به صحت‌شان تردید وارد نمی‌کنیم. البته این موضوع نه‌تنها در حوزه‌ی نگارش که در همه‌ی ساحات دیگر زندگی نیز مصداق دارد.

حداقل برای من که سالم‌ و درست‌نویسی، پیش از الزامِ کاری یک واجبِ شخصی‌ است، بازخورد دوستانم بسیار جای تشکر برایم باز کرده است. پیشنهاد آخرم آن است که اگر متنی خواندیم که غلط املایی داشت، به نویسنده‌اش بازخورد بدهیم.

البته ناگفته نماند آن‌چه بیشتر از خطاهای املایی فراگیر است، اشتباه‌های تایپی‌ است. سرعت بیشتر در تایپ، خصوصا برای کسانی‌که تایپ ... دیدن ادامه ›› ده انگشتی را به‌درستی نیاموخته‌اند و به‌واسطه‌ی استمرار استفاده از کیبورد سرعت تایپ‌شان بالا رفته، بسیار متداول است. نزدیکی برخی دکمه‌ی حروف هم‌صدا (مثل س و ص) در کیبورد به هم، عامل دیگری‌ است که این دست اشتباه‌ها را دوچندان کند.

کاملا درست و به جا فرمودید؛ اما با بند آخر فرمایشاتتون کمی مخالفم.
از این نظر که بطور معمول در شبکه‌های اجتماعی افراد پس از نگارش متن اون را چند بار قبل و پس از پست/استوری/کامنت کردن مورد بازنگری قرار میدن. این ایرادی که شما فرمودید بیشتر در تایپ سریع پیام‌هایی که در پیامرسان‌ها رد و بدل میشه پیش میاد.
و در مواردی مثل هکسره هم که کاملا عامدانه‌ست.

به نظرم حرکت good to have ای محسوب میشه ولی انرژی می‌بره از شما. به نظرم این کار بهتره توسط محتوا و رسانه صورت بگیره.

نکته دیگر این که کسی که بخواد املاشو درست کنه خودش باید جدیت به خرج بده. البته شاید یه تلنگر اولیه مفید باشه.

متاسفانه محتوا‌ها و رسانه‌هایی که این روزها بیشترین دنبال کننده رو دارن، خودشون عامل اصلی این کج سلیقگی‌های املایی هستن؛ اعم از بلاگر‌ها، سلبریتی‌ها و یوتوبرهایی که همه دنبال کنندگان بالایی دارن و محتواشون بسیار بیشتر از رسانه‌های رسمی‌تر و تخصصی‌تر توجه و بازخورد میگیره.
پاراگراف آخر هم خیلی درست بود، نرود میخ آهنین در سنگ!