هشدار: این نمایش برای آتئیست ها مناسب نیست.

هنرهای نمایشی بر پایه ادبیات بنا می شوند و خوشبختانه نمایشنامه این اثر بسیار خوب پرداخته شده. با اینکه زمان حال و گذشته تلفیق شده (مثلا از نیچه نقل قول می شود یا پیلاتوس ساعت مچی دارد یا مسیح عینکی است) ولی کلمات و عبارات حس و حال تاریخی را منتقل می کند. بازی ها خوب است ولی بازی آقایان شهرستانی، توفیق و نجفی به یاد ماندنی تر است. انعطاف بدنی خانم رجایی نیا هم در حد ورزشکاران ژیمناستیک است. موسیقی به خوبی روی کار نشسته و طراحی نور هم قابل قبول است. ولی من با لباس بازیگران مشکل داشتم خیلی براش فکر نشده بود. یک المان هم داخل صحنه بود که خیلی وجودش تاثیری در القای پیام نداشت. دیالوگ های زیبایی هم داشت که متاسفانه خیلی به خاطرم نموند. امیدوارم نمایشنامه بعدا منتشر بشه و بتونم بخونمش.