گویا تا اطلاع ثانوی، بازنمایی طبقه متوسط گرفتار بحران اخلاقیات می‌تونه موجب تضمین فروش و دوری از هر نوع داشتن ایده رهایی و رستگاری باشه. این قبیل اجراها در بازتولید وضعیت اینجا و اکنون ما بسیار خوب عمل می‌کنند و دست حکومت را در دخالت‌های پیدا و پنهان باز می‌گذارند که صغارت و گمراهی مردمان طبقه متوسط گرفتار زوال اخلاق را همچون پدری دلسوز علاج کنند. به هر حال فیلم اسپانیایی perfect strangers در این سال‌ها و به کرات دستمایه تولید نمایش‌هایی شده مبتنی بر همین روابط پر از مسئله، تفوق شبکه‌های اجتماعی بر زندگی خصوصی و ساخت و ساز روایت‌هایی که عجیب به دل زوج‌های حاضر در سالن نمایش می‌نشینه چون می‌تونند هنگام تماشای اجرا، به همدیگه سقلمه بزنند و از ex و next روابط عاطفی‌شون ارجاع بیارن و در لفاف شوخی، جدی‌ترین تهدیدات رو نصیب یکدیگر بکنند. به گمانم یکی از ضروریات مطالعات فرهنگی و جامعه‌شناختی، چرایی اقبال به این قبیل فضاهاست.