در ابتدا جا داره از بازی‌های خوب ایمان صیاد برهانی و سپندار اعلم تعریف کنم که واقعا جزو بهترین‌های حال حاضر تئاتر محسوب میشن و اگه نمیتونستن به خوبی اجرا کنن نمایشنامه و مفهوم تئاتر به کلی زیر سوال میرفت و به خوبی منتقل نمی‌شد.
تئاتر مفهومی و قابل تئاملی بود. در هر لحطه از تئاتر با شخصیت‌ها همزاد پنداری می‌کردم و به فکر فرو می‌رفتم. منِ سرکوب شده که به دنبال ذره‌ای احساس رهایی می‌گرده.
نماد سازی از خواب جنگ با فیل=))
رفت جزو موردعلاقه هام. خسته نباشید. <3