آیریش‌ها در تهران
تئاتر موش‌های بلفاست نمایشی متن محوراست که فریور خراباتی با همان قلم طنازش این بار توانسته است نمایشی خنده‌آور خلق کند، به گمان من نباید از لفظ کمدی برای این نمایش استفاده کرد چون نمایش کمدی این روزها معنای دیگری پیدا کرده است، در موش‌های بلفاست ما به خودمان و مصائب این روزهایمان می‌خندیم و این بیشتر تأمل برانگیز است.
متن نمایش از همه قسمت‌های دیگر اثر جلوتر است، اما موجب بیرون‌زدگی متن از اثر نشده است، فاصله‌گذاری برشتی در ابتدای نمایش به مخاطب هشدار می‌دهد که نمایش درباره خودمان است پس بدانید که تئاتر می‌بینید و یک تئاتر طنز اجتماعی_سیاسی می‌بینید.
خراباتی در مقام کارگردان تمرکزش را بر ریتم گذاشته است و با طراحی صحنه فانتزی_ سمبولیک و بازی‌هایی کمی اغراق شده جهان برساخته خودش را موازی جهان آشنای مخاطب استوار می‌کند، طراحی صحنه و بازی‌ها نیز به نوعی همان فاصله‌گذاری را حفظ می‌کنند و کارگردان به جای خلق قاب‌های زیبا و میزانسن‌های پیچیده، در سادگی و تحرک زیاد بازیگران و شوخی‌های گزنده پیاپی، مخاطب را با خود همراه می‌کند.