محمدصادق مسعودی (بارونی) نویسنده و هنردرمانگر

خاک صدا را می‌گیرد ؛ من ماسکی که وقع ورود دادند را در جیب می‌گذارم ، زن حرف‌هایی را می‌زند که از میان آوازش سعی می‌کنم بیرون بکشم «عجم زنده کردم بدین پارسی» . دو دیو وارد می‌شوند ... من یکی از آن بازی‌گرها را می‌شناسم "سارینا شاد" اما حالا او نیست حتا با نگاه‌ش که به من خیره می‌شود ، نه بازی‌ش او ست و نه گریم‌ش ... زن را با خود می‌کشند ، ما در پی آن‌ها از دیوارهای آجری می‌گذریم لابه‌لای نخ‌های قرمز ، سکوت و آواز در هم تنیده می‌شوند ، دیوها زن را می‌کشند -نام بازی‌گر دیو دیگر "صدف اختری" ست- ما در پی آن‌ها وارد راه‌رویی می‌شویم ، رو به آینه‌یی خالی ، زن ... سکوت ... می‌افتد ... من را خاک می‌گیرد ، پارچه‌ی سپید روی زن می‌اندازند و سکوت ، همه چیز به پایان می‌رسد ، زن ... من ... و خاک و سکوت هم به پایان باید برسد ، زن حرکت می‌کند و زن وارد یک اتاق پر از شیشه‌های نوری می‌شود ؛ در سکوت صدای زنی می‌آید که انگلیسی صحبت می‌کند و تصویرش روی دیوار می‌افتد . فقط می‌خواهم به زن نگاه کنم نه به صدای زنی که مرده است گوش می‌دهم و نه به تصویر افتاده‌ش روی دیوار نگاه می‌کنم . صدا و تصویر زنی دیگر و زنی دیگر و آواز زنی که مرده است ؛ همه‌ی صداها انگلیسی ست ، خاک می‌گیرد بیشتر ذهنم را چون آن ز‌ن‌ها همه مرده‌ند و آواز با آهنگی خاک گرفته ... زن هر شیشه‌یی را که برمی‌دارد صدا و تصویر شروع به پخش شدن می‌کند ، همه‌ی آن شیشه‌های نوری یک داستان دارد . زن شیشه‌یی خالی را برمی‌دارد و از تک‌تک ما می‌خواهد صدای‌مان را ضبط کنیم در آن شیشه ، در آن اتاق ، در آن خاک‌ها . ... خاک صدای ما را نگرفته است ، ما ... ذهن ما ... ترس ما ... صدای ما انگار آن جا نمی‌خواهند باشند . من دیوی را آن انتها می‌بینم که در وسط پنجره ، آسمان را می‌گیرد ... آ آ آ .
زن صدای ما را آن جا نگه می‌دارد و می‌رود ، از پله‌ها بالا و ما که پی او می‌رویم ، از پله‌ها بالا ... زن محو می‌شود . ما دست می‌زنیم ، زن "پریا توکلی" تعظیم می‌کند و در مورد خاک و اهواز صحبت می‌کند . من سوالی در ذهنم ایجاد می‌شود ما چه باید بکنیم ، این خاک ، آن اهواز و ما که بعضی‌مان ماسک زده‌ییم و بعضی‌مان نزده‌ییم .
نمایش only voice با طراحی دکور جذاب و فکر شده ، طراحی صدایی با امکانات محدود اما آهنگ‌ها و افکت‌ها و صداهای قابل ... دیدن ادامه ›› توجه و طراحی نوری که از علم کامل کارگردان‌ آن "مصطفی اسفندیاری" به سیستم‌های نوری با وجود کم‌ترین امکانات ،‌ اثری ست مناسب مکان‌ش ، تماشاخانه‌ی هنر ، ساختمانی نیمه کاره در دانشگاه هنر ... با همه‌ی خاک که دیوار و زمین را پوشانده تاروپود ذهن را به تاروپود صدا وصله می‌زند و وقتی دیوارها را رد می‌کنی ، پله‌ها را بالا می‌روی نگاه‌ت می‌افتد به یک اثر هنری که می‌تواند هر تاثیری را روی افکارت بگذارد .

برای یک زندگی بهتر خودت را از قید و قاعده‌ی آدمیت رها کن و برای خودت هم که شده از همه چیز سود به جوی ؛ این است نقش همه‌ی خواب‌های ما اما در بیداری چگونه می‌خواهی جواب خودت را هم که شده بدهی؟
یک زندگی بهتر چه گونه است ؟ در یک زیر پله ؟ در یک خانه کوچک ؟ در عین بی‌عاری ؟ در فرار از همه چیز ؟ در فراموش کردن همه‌ی مصیبت‌ها ؟ یک زندگی بهتر نمایشی ایرانی ست با خیال‌ات خانه‌یی پدری که به زودی به مصادره بانک در می‌آید .
بازی در یک زندگی بهتر پر است از حس‌های انسانی و هر لحظه درگیری حسی متفاوت و متضاد با دیگر حس‌ها ، حس‌هایی که بازی‌گران آن در کنار هم به مخاطب می‌دهند ، گاه متضاد و گاه هم سو ، مخاطب باید آن چه را که دریافت می‌کند در ورطه‌ی تماشا بی‌تصمیم و ابراز عقیده و بدون دادن حکمی ، نمایش را به انتها برساند . نمایشی که پدر خانواده ، سازنده سازی سنتی در زیر پله‌یی موروثی از سلامتی‌ش می‌گذرد تا با سری بالا در جامعه‌ی زیرین یک شهر بزرگ امورات روزانه‌ی خانواده‌ش را بگذراند اما با سخت شدن اوضاع اقتصادی به چاره اندیشی می‌افتد و درمانده ، می‌ماند که چه کند ؛ مادر خانواده ، خانه‌دار ... می‌خواهد زندگی‌ش را حفظ کند و حواس‌ش به تمام افراد خانواده است ؛ پسر کوچک خانواده ، بی‌کار و در آستانه‌ی ازدواج ... آرزوی تمام جوانان هم نسل‌ش را دارد اما با وجود اختلافات‌ش با پدر خانواده باز سعی می‌کند آرامش خانواده را حفظ کند ؛ عروس خانواده ، دختری شهرستانی ... می‌خواهد آرزوهای نامزدش (پسر کوچک خانواده) را در عین نداری برآورده کند و به پای او ایستاده است ؛ پسر بزرگ خانواده کسی که با بازگشت‌ش به خانواده ، این شرایط نابسامان را تغییر می‌دهد ... او که همه فکر می‌کردند با پولی که از خانواده برده حال شرایط را به‌تر می‌کند ... . و ما تماشاگران که هم نابسامانی را و هم تغییر را می‌بینیم ، حد بزرگی و کوچکی آن را ، درستی و نادرستی آن را و خود آن را حاکم می‌کنیم بر ذهن‌مان تا جست‌وجو کنیم در اطراف‌مان که یک زندگی به‌تر آیا این گونه است ؟ کسی برای خواب‌های‌ش جوابی ندارد .