تئاتر خوبی بود و از اجرا لذت بردم. هر چند موضوع نمایشنامه تازگی نداشت و شاید یک روایت ساده بود اما بازی ها اینقدر قوی بود که تماشاچی رو جذب کنه.
طراحی گریم و لباس رو دوست داشتم اما برام عجیب بود که چرا روایت ایرانی بود اما گریم و لباس بیشتر یادآور فرهنگ کشور ژاپن بودن!

من این تئاتر رو روز دوشنبه 13 شهریور دیدم. راستش با توجه به استقبالی که از نمایش شده بود و تلاشی که برای تهیه صندلی مناسب برای تماشا کردم و اینکه از تیرماه بلیت رو تهیه کرده بودم و چون مدام در رفت و آمد به تهران بودم برنامه م رو طوری تنظیم کردم که حتما به اجرا برسم انتظار داشتم یه شاهکار ببینم!
تئاتر دیالوگ های خوب زیادی داشت اما در کل اگه بخوام نظر بدم اصلا به دلم ننشست حتی نصف انتظاراتم رو هم برآورده نکرد. نیم ساعت که از اجرا گذشت دلم میخواست سالن رو ترک کنم چون حوصله م سر رفته بود حداقل کاری که از یک اجرای خوب میشه انتظار داشت اینه که بیننده رو تا آخر روی صندلی نگه داره از روی اشتیاق نه اجبار!

راستش بعد از اینکه سالن رو ترک کردم یاد نظر یکی از کارگردانای معروف در مورد فیلمش افتادم که وقتی فیلمش مورد استقبال زیاد عموم قرار نگرفت گفته بود برای من همین کفایت میکنه که فیلمم یک فیلم عامه پسند نیست! اما مخاطبای تئاتر فرق می کنن هر کسی نمیره تئاتر ببینه و شاید اینکه این تئاتر اینقدر مورد استقبال قرار گرفته یادآور داستان "لباس جدید پادشاه" باشه که در واقع اگه کسی بخواد نظری منتقدانه بیان کنه متهم به نادانی و عدم درک درست از این اثر شده!

و در نهایت به این نتیجه رسیدم که حداقل برای من ارزش این همه وقت و انرژی و هزینه و ... رو نداشت!

من برای اجرای روز دوشنبه 13 شهریور ساعت 18 دو تا بلیت خریدم که قیمت جفتشون یکی هست ولی یکی از بلیت ها ردیف دوم صندلی 29 و اون یکی ردیف 10 صندلی 34 هست. کسی میدونه امکان اینکه بتونم صندلی ها رو کنار هم داشته باشم وجود داره یا نه؟

به نظرم مناسب کودکان زیر 12 سال بود. هیچ وقت از یه نمایش اینقدر احساس کسالت نکرده بودم ! بازی ها هم اصلا خوب نبود. و بدتر از همه اینکه کف سالن رو انگار پلاستیک گذاشته بودن و صدای پای بازیگرا قاطی موسیقی می شد. مخصوصا اون خانم چنگ که خیلی احساب خوش رقصی می کرد وقتی پاش رو روی زمین می کشید به شدت آزاردهنده میشد.

به نظرم اگر نمایش هایی با سبک روحوضی دوست دارین کار خوبیه برای تماشا همراه با موسیقی خیللی شاد و رقص و آواز (رقص و آواز نمایش اونقدر زیاده که ممکنه حوصله تون رو سر ببره)
اما غیر از دو نفر از بازیگرا یعنی میرزا و مبارک بقیه بازیگرا چندان در اجرا خوب نبودن به اضافه اینکه داستان هم خیلی دم دستی و کلیشه ای بود.