شب گذشته به تماشای این نمایش نشستیم . دکور دلنشین ، طراحی لباس نسبتا خوب ، بازی درخشان خانم صامتی . بازیها روان بود و نمایش را دوست داشتم. بازی آقای جمشیدی را تا حدودی دوست داشتم به نظر من دیالوگها را بسیار تند و بدون اضافه کردن حس و حال اون لحظه میگفت انگار که دوست داشت هرچه زودتر دیالوگ رو بگه و راحت بشه . البته که طنازی ایشان در ادای جمله ها حال خوبی به تماشاچی میداد . بازی خانم گودرزی و اقای سنجری از نظر من متوسط و معمولی بود.

با سلام و احترام
قطعا یکی از دلایل انتخاب این نمایش توسط من و همسرم که هر هفته (تاکید میکنم هر هفته ) برنامه دیدن تئاتر رو داریم اسم آقای افشاریان بود . ولی قطعا توقعمون برآورده نشد . جان یک تئاتر به نفس به نفس بودن با تماشاگره که اون قاب شیشه ای و میکروفونها فضای دیدن یک تله فیلم از تلویزیون رو برامون تداعی میکرد و موضوع هم که خیلی تکراری . خوب بود که بتزیگران در انتها به حرمت تماشاگران اقلا از اون قاب بیرون می اومدن . بازی نقش های شمس الدین و میراث رو دوست داشتم . البته خانمها هم خوب بودند .به امید دیدن کارهای بهتر از سجاد افشاریان عزیز .

با سلام
شب گذشته زحمت تحمل دوری راه (تا مجتمع کوروش) را با امیدواری دادن به خودم که نمایشی خوب خواهم دید، را به جان خریدم . از دقیقه 50 به بعد فقط ثانیه شماری میکردم و از همراهم میپرسیدم پس چرا این کابوس تموم نمیشه . دیوانه کننده بود این نمایش از شدت افتضاحی..... ضمن هم عقیده بودن و تکرار تمام نوشته دوستمون آقای مسعود علا هنوز باورم نمیشه چرا آخر هفته ام را با دیدن این نمایش خراب کردم. بعنوان یک بیننده حرفه ای تئاتر فقط ناراحت دوستان معلولی بودم که با شرائط فیزیکی سختشون از مشهد به تهران آورده شده بودند تا یک همچین نمایش بی محتوایی را تماشا کنند . فقط میتوانم بگویم متاسفم برای هدر دادن وقت و پولم .

نمایش را بسیار دوست داشتم بازیها خصوصا بازی آقایان افشاریان و استادی بی نهایت استادانه بود. بازیگر نقش مادر به نسبت اینکه نقش زنی از طبقه متوسط اجتماع را بازی میکرد در لحن و بیان کلمات کمی شیک و باور ناپذیر به نظر می آمد . ای کاش آن همه شیرینی و خنده به یکباره تبدیل به آن همه تلخی نمیشد. به هر جهت نمایش و بازیها بسیار دوست داشتنی بود .