نمایش "طیفون" اثر کاظم دامغانی، اَثری که اَز ابتدا مخاطب را در بَدو ورود، وارد اَتمسفر جنوب می کند، کاظم دامغانی با چیدمان هوشمندانه و تماشایی، صحنه را دچار وضعیتی تعدیل پذیر می کند و هارمونی آن سبب می شود روایت شکسپیکر با تغییر جغرافیایی همچنان کارکند. این اثر در عین روایت یک متن، از روایت اجتناب می کند اما برگزاری تمام و کمال خواسته های کارگردان از "آیین زار" گرفته تا تداخل های جزئیِ روایت، قابل فهم و مشهود است.
ورود و خروج بازیگران در یک تعلیقِ غیر قابل پیش بینی و تماشایی اتفاق می افتد چنانکه مخاطب هر لحظه انتظار ورودِ دیگری را می کشد که در مجموع، این مهم، به اصل اول هنر نمایش، یعنی "تماشایی" بودن، کمک می کند.
این بار توسط یک کارگردان که نه فقط دارایِ علمِ ساختن یک اثر است، بلکه دارای فهم و درک این مدیوم از هنر است موفق شدم که امسال یک تاتر ببینم، تاتری که میشود راجب آن صحبت کرد، دارای کیفیتی است که میشود آن را بررسی کرد.
اجرا گران در جای درستی قرار داشتند، چرا که توانستند، یک وضعیت ذهنیِ زیست نکرده را، بدون شعار، بدون تحمیلِ احساس به مخاطب بفهمانند.
خسته نباشید گروه شجاع
این اجرا از آنتیگونه یکی از ضعیف ترین بازنمایی هایی بود که از این متن دیده بودم، جدا از این که این اجرا هیچ خلاقیتی در شیوه اجرایی ندارد و صرفا یک بازنمایی با ترس از این متن است بلکه حتی در همان بازنمایی هم به کیفیت درستی نرسیده است و در جبران این عدم بلوغ سعی میکند مخاطب را با حرکات به ظاهر رزمی و هیجانی نگه دارد، که در در شبی که من به این اجرا نشستم اگر ضربه های ناشیانه سر ها و بدن های بازیگران به سطح زمین صحنه را در نظر نگیریم، شوک یهویی این ضربه ها و نگرانی مخاطب برای بازیگرانی که به یقین آموزش تخصصی برای بدل کاری ندیده اند را نمیتوان جزئی از کیفیت اجرایی ندانست، به امید موفقیت تاتر کرمان