چند دقیقه ابتدایی نمایش کمی گنگ بود، کاش نمایش به شکلی شروع بشه که تماشاگر اون چند دقیقه رو با ابهام از اینکه کجای داستان ایستاده نگذرونه ... رفته رفته شکل گرفت و داستان همونی شد که باید... روایتی از هولوکاست کابوس وار و سیاه... با اجراهایی که میشد غم اون آدم های به ناحق کشته شده با عذاب آور ترین مرگ ها رو توی چشم هاشون دید...

نمایش خوبی بود، تلفیق اشک و لبخند و گیرا بود.✨
. « تو حتی تو رویاهاتم میترسی که برسی ... 🙂 »