اجرای خیانت به پینتر، اجرایی با بازی های خوب بود. شاید مهم ترین ویژگی اش بازی در سکوت های خوب دو تا از کاراکترها و بازی در قدرتِ کاراکتر عارف که مدام و مدام حرف می زد بی آنکه حرفش را بزند. اجرا، نظارت ما تماشاچی ها بر یک موقعیت نه چندان شفاف اما مشخص و معلوم بود. خیانتی رخ داده شده و در بزنگاه برادر خیانتکار که از قضا همسرش یکسوی این خیانت است، سر رسیده و به جای آنکه درباره این اتفاق حرف بزند مدام حرف می زند از همه چیز تا درباره اتفاق حرف نزند. کلمه هایی سر بریده و لهیده از بدنی در آستانه بیرون می پرد تا نگوید و هرچه همسرش ازش میخواهد بگوید زیر بار نمی رود و بیان جنون زده اس را گسیل میکند به سمت ما و تماشاچی که سوتفاهم زبان را مدام به رخ بکشد. تثلیثی با سه دست تشت و بساط شستن لباس و تثلیث رابطه سه تن که دو برادرند و همسر یکی شان در رابطه هایی که در حال فروپاشی ست.