وقتی یک نمایش حاصل تلاش کسانی باشد که میشناسی و برایت عزیز و محترمند چه سخت تکلیف سنگینی است بر گرده ادمی نقد و نظر.
میکوشم صادقانه بنویسم.
روایت انچه در من گذشت: نمایش کمی شبیه نسخه پیش از کشتن بود ولی آراامتر با دکوری اندک ( همان میز و رومیزی و ..)... مردد بودم بین دوست داشتن و نداشتن ... خیره در بازیگران و در انتظار بیشتر خوش آمدن و نفوذ کردن نمایش در منِ خویش .... گاهی اما تحسین زیاد از لحاظ فرم اجرا، تکنیک و نظم و چرخش حرکتها و دست به دست شدن انرژی اجرا در بین بازیگران. کم و بیش پسندِ تنوعِ شکستها و فاصله گذاریهایی که نمایش را به مکبث شکسپیر وصل و از مکبث او جدا میکرد و سرانجام تعظیم به جهت تلاش فراوان و درخشان گروه کوانتوم و نویسنده و کارگردان محترم کار اقای احمد زاده و جناب دادگر.

اما گمان میکنم حال و هوای این نوع تیاتر نوشته ها خیلی با اقلیم من جور در نیامده البته تا اینجا ... به لحاظ کم سوادی است یا سلیقه یا چیزهایی از این قبیل...امیدوارم به پس از این چرا که بازهم به دیدن اجرای این گروه خواهم آمد.
خوشحالم که بازی اقای حسام منظور را برای اولین بار در صحنه تیاتر دیدم چه صدایی ماشالاا !

پیشکش سپاس و درود به عوامل نمایش فریز مکبث فریز