خوشحالم که به تماشای نمایشتون نشستم.
بازی تمامی عزیزان به ویژه آقای حصاری و خانم غفاریان، طراحی صحنه، استفاده از موسیقی زنده و نوازندگی جناب نوریانی برای من قابل تحسین بود.
ترجمه متن با توجه به اینکه قبلا نمایشنامه رو خوانده بودم قابل قبول بود.به نظرم برای این کمدی سیاه میشه به روانشناسی یونگ توجه کرد مخصوصا رفتاری که کلمن با پدرش داشت حتی اگر دلیل مسخره ای داشته باشه...
خداقوت به تیم غرب غمگین