شاید کسی به تو عادت کرده بود.

به دیدن تصویرهای گاه و بی گاه تو
به همراهی ی لحظه هایی
هر چند کوتاه
کنار تو.

شاید کسی به لبخند تو
به رقص باد در گیسوانت
به قدم های دلنوازت

به بودن کنار تنهایی های تو
دل داده بود. ... دیدن ادامه ››

شاید دلش
بی تو
بی تاب و لرزان

میان عقربه های زمان

میان روزهای دور آشنایی

گمشده بود.

شاید هنوز
آن نیم چهره ی قاب شده

در صفحه ای غبار گرفته
فراموش نشده ترین
خاطره ی کسی بود.

بیشتر باش
بیشتر بخوان
بیشتر برقص
بیشتر بخند

نفس های کسی شاید
با تو
هوای تازه میخواهد.


(امیر بابک یحیی پور) 96/2/4