همیشه فکر میکردم که خوانش صرفا بخشی از مراحل تولید یک نمایشه و به خودی خودش نمیتونه قابل اجراشدن باشه. برای همین هم بهترین متن ها با بهترین بازیگرها هم اگر خوانشی داشتن به سختی میتونستم دیدن خوانششون رو تحمل کنم. اما این نمایش که در واقع خوانش نیست اما اگر المان اتومبیل را حذف کنیم کاملا یک خوانش می شود نظرم را به کلی دگرگون کرد. کیفیت بی نظیر این نمایش نزدیک به خوانش مدیون متن متفاوت و فوق العاده و از آن مهمتر بازی هایی است که با حداکثر توانایی در خدمت روایت متن هستند و در واقع این بازی بازیگران است که می تواند به طرز معجزه آوری اینگونه برای تخیل ما فضاسازی کند. درین نمایش با طراحی به شدت ساده ی دکور که در واقع هیچ چیز نبود جز یک اتومبیل قرمزرنگ، تمام آنچه را که دو بازیگر اصلی نمایش می دیدند، دیدم و با آنها به همه ی جاهایی که رفتند، رفتم. با آنها ترسیدم. "به" آنها خندیدم. و "برایشان" بُغض کردم. دیدن این نمایش خلاقانه با بازی های بینظیر رو به تمام تئاتردوستان پیشنهاد میکنم.