موفقیت یک اجرای تک صدایی به دو رکن متن توانمند و چند بعدی و توانایی بازیگر و قدرت او برای اجرای بدنی وابسته است. بازیگر یک تنه بار یک گروه اجرا را به عهده دارد و زیر و بم ها و ابهامات متن باید جای خالی چند صدایی نمایش های معمولی را پر کند. در این اجرا،گذشته از متن نه چندان نوآور که تماشاگر را تنها برای نیمی از اجرا درگیر میکرد(باقی متن قابل حدس بود اگر تنها چند متن در همین حال و هوا را تجربه کرده باشید) احسان گودرزی علیرغم سابقه کوتاه اما درخشانش در فیلم اژدها وارد می شود، آنطور که باید در گذاشتن تاثیری که بازیگر در چنین اجراهایی در زمان کوتاه بر بیننده میگذارد، موفق نبوده است. همین ترکیب از متن متوسط و اجرای متوسط، نمایشی را تحویل تماشگر داده می شود که از همه نظر «متوسط» است.