تراس تنها قصه‌ی جدایی یک زوج فرانسوی نیست. مضمون نمایش جهان شمول و معاصر است.نویسنده اثر عدم تفاهم بین شخصیت ها را به خوبی پرداخت کرده،هیچ کدام از آنها نمی دانند به دنبال چه هستند ودر حال فرار از وضعیتی هستند که در آن گرفتار شده اند.آنها به دنبال ایجاد شرایط بهتری اند اما در یک دایره تکرار گرفتار شده اند. وقتی شرایط زمانی این نمایش را با روابط دنیای مجازی امروز مقایسه می کنم در می یابم که با وجود گسترده گی ارتباطات، انسان چقدر تنها تر شده است .شاید روابط زوج نمایش و سایر شخصیت ها با فرهنگ ما همخوانی نداشته باشد اما درک صحیح از کلیت متن و ارائه آن توسط تیم اجرا کننده به ما به درک شرایط شخصیت ها کمک می کند.
جناب کرامتی نمایشی دیدنی با بازی های جذاب را به روی صحنه برده است. این بار وجه دیگری از احمد ساعتچیان را شاهد هستیم، با کمترین میزان دیالوگ و کنش نمایشی حضور بسیار قدرتمند و تاثیر گذاری دارد. سایر بازیگران نیز هر یک در تقابل با یکدیگر بازی روان و در خور تحسینی از خود ارائه می دهند. نکته قابل توجه دیگر طراحی نور و صحنه است بسیار با حال و هوای نمایش همخوانی دارد.
خسته نباشید به کل گروه و جناب کرامتی عزیز.