برای من این سوال پیش اومده که آیا باید بعضی نکات بدیهی رو بارها و بارها و بارها به بعضی تماشاگران تذکر داد و گوش شنوایی هم نباشه؟
امشب اجرای بوقلمون رو در تماشاخانه ی ایرانشهر تماشا کردم... خانمی در بین تماشاگران در باکس B به همراه کسی که کنارشون نشسته بود تقریبا در تمام طول اجرا با بلندترین صدای ممکن درباره ی نکات مختلف کار اظهارنظر می کردند؛ صدای این خانم به قدری بلند بود که حتی هدایت هاشمی هم در میانه ی اجرا و وسط دیالوگ گفتن جواب یکی از سوالاتِ ایشون از همراه شون رو داد؛ البته سرکار خانم از واکنش هدایت هاشمی کلی هم ذوق زده شدند...
نکته ی دیگه این که از میانه ی اجرا با وجود تذکر گروه اجرایی در ابتدای کار برای خاموش بودن گوشی ها همین خانم علاوه بر حرف زدن، گوشی شون رو از کیف شون بیرون آوردند و بدون توجه به نگاه های چند نفری از تماشاگران، مشغول چک کردن گوشی موبایل شدند و نور صفحه ی گوشی شون واقعا آزاردهنده بود.
واقعا نمی دونم که چرا با وجود تذکرهایِ پی در پی و کمپین های مختلف در رابطه با فرهنگِ تماشای تئاتر بعضی از آ دم ها این قدر راحت نسبت به حقوق دیگر تماشاگران تویِ سالن های تئاتر این طور بی اهمیت اند؟ و واقعا باید با این آدم ها چطور برخورد کرد؟