با توجه به خوندن نظرات کاملا مثبت (و از نظر شخص من اغراق شده: مثل توصیف یه بوم نقاشی به رنگ سفید با تمام اصطلاحات رایج در نقاشی) دوستان تیوالی، من به سختی با این نمایش ارتباط برقرار کردم.
به نظرم این نمایش برای تاثیر و ماندگاری پیام احتمالیش ناکام موند. بعد از خارج شدن از سالن تئاتر نه بازی فوق العاده ای نه حتی محتوای خاصی (ولو در حد یه دیالوگ) ذهن من رو برای پنج دقیقه هم به خودش مشغول نکرد و هیچ چیزی به من اضافه نشده بود (و فقط وقت و هزینه رو از دست داده بودم).
یه آشفتگی جریان داشت که برای من خوشایند نبود. انگار بازیگران طی یک ساعت موظف بودن یکی یکی آیتم های یک چک لیست فرضی را تیک بزنند. وارد شدن، صرفاً گفتن چند خط دیالوگ، خارج شدن به سرعت و در همان حال و هوا وارد شدن و....
با اینکه وسط ردیف دوم باکس وسط نشسته بودم تقریبا صورت بازیگران را ندیدم و به تبع آن حسی که می بایست از بازی های احتمالی با چهره های شان می گرفتم هم در کار نبود.