متنی مورد استفاده قرار گرفته بود که اجرای کامل اون حداقل به دو ساعت و نیم زمان نیاز داشت، که معلومه نمیشه. لیکن من نوعی به عنوان کارگردان اگر به طور مثال بخوام فاوست رو روی صحنه ببرم، و فرصت هشت ساعته‌ای برای اجرای اون نداشته باشم، بهتره که اون متن رو در خودم حل کنم و بیش متنی ازش استخراج، اقتباس یا بازخوانی کنم که فشردگی اون، به خطیت و پیرنگش آسیب نزنه. حذفیات متن اصلی، چه به خاطر ممیزی چه به خاطر ضیق وقت، کار رو پاره پاره کرده بود و باعث می‌شد از یه جایی به بعد از داستان جدا بشیم. فراموش نکنیم که پست مدرن بودن به معنی پیرنگ نداشتن و ساختار شکنی به معنای ساختار نداشتن نیست.
با این حال، خسته نباشید به تعدادی از بازیگران خوب اجرا علی الخصوص عباس بابایی که از صدای خوبش لذت بردیم و نسا یوسفی که مونولوگ درخشانش میخکوبمون کرد.
همچنین از فرم ابتدایی کار هم لذت بردیم :)