قبل از اینکه تئاتر دیدن مثل کتاب و ورزش و خیلی چیز های دیگر بشود جزیی جدایی ناپذیر در زندگی ام ، اوایل تابستان سال قبل بود که میثم گفت : کرونا چه کرد و چه نکرد و چه شد که اجرای شما مثل همه ی چیزهایی که کرونا هوا کرد ، هوا شد و ... . با تعریفش قرار گذاشتم که روزی اجرای کار اگر اتفاق افتاد حتما ببینم. امشب تلاش این جوانان و بازی پر اعتماد به نفسشان را دیدم. درود آقای خطیبی برای نا امید نشدن و تلاش دو ساله و زحماتتان، از کار لذت بردم، جایی درون ذهنم برای همیشه به خوبی نگهش میدارم و به یاد می آورمش. اما تیم بازیگران؛ تلاش و پشت کار و اعتماد به نفس و تسلطشان امیدوار کننده و نوید بخش نسل جوان خوب و روزاهای خوب تر برای تئاتر است، بازی بعضی از بچه ها کیفورم کرد، در مورد حجم صدا و کنترل صدا جا برای تمرین بیشتر هست ، قطعا روز به روز پخته تر و بهتر میشود همه چیز. امیدوارم روزهای سخت پیش روی این جوانان باعث دوری آنها از هنر و تئاتر نشود، روزهای کنکور و سختی دانشگاه و سربازی و ازدواج و هزاران مشکل کوچک و بزرگ باعث دوری و رفتن از صحنه هنر نشود.حرف کوتاه کنم ممنون برای خاطره خوبی که ساختید و زحمت و تلاشتان، برای تک تک شما عزیزان آرزوی موفیقت و سلامتی دارم مخصوصا کسانی که مصدومیت برایشان پیش آمده و گرفتار آسیب شده اند. به امید دیدار مجدد و کارهای بیشتر و عالی تر و درخشش تک تک شما عزیزان.