گرچه نمایش از شکل مناسبی برخوردار بود، طراحی ها جذاب و به جا بودند اما محتوا مشخصا عقب افتاده بود. کارگردان در بهره گیری از یک کهن الگو (تبدیل عروسک به انسان) نتوانسته بود از تکرار آن فراتر رود و این موقعیت جذاب را بسط دهد. بیش از نیمی از نمایش صرف تبدیل عروسکها به انسان شده بود، تبدیلی که کاملا قابل حدس بود و میشد در آنی اتفاق افتد.
در کل عدم درک موقعیت توسط سازنده ساختن موجب شد لذت مضاعفی از نمایش نبرم.